"Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ"
Συγγραφέας: ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΟΦ
Εκδόσεις: ΠΑΤΑΚΗΣ
- Χρονολογία Εκδοσης: 2007
- Σελίδες: 224
«Μια αρνητική κριτική αξίζει περισσότερο από το τίποτε, από το να σε αγνοήσουν... ή μήπως όχι;» έγραφε στο μεγαλύτερο αδερφό του Αλέξανδρο ο Άντον Τσέχoφ, προσπαθώντας να τον βοηθήσει, ελαφρύνοντας τη μοναξιά που συνοδεύει το γράψιμο. Σε επιστολή του στο Μαξίμ Γκόρκι ο Τσέχoφ παρατηρεί: «τους κλείνουν τις πόρτες, όχι επειδή γράφουν, αντιθέτως, γράφουν επειδή τους κλείνουν τις πόρτες και δεν έχουν πού αλλού να πάνε».
Σε κάποιο άλλο σημείο, στα σημειωματάριά του, διαβάζουμε την ειρωνική γνώμη ενός καθηγητή: «αυτό που έχει σημασία δεν είναι ο Σαίξπηρ, αλλά τα σχόλια για το Σαίξπηρ...».
Ο Πιέρο Μπρουνέλλο συγκέντρωσε, ψαχουλεύοντας κυρίως μέσα στην αλληλογραφία του Ρώσου συγγραφέα, «συμβουλές», σχόλια, αφορισμούς: χωρίζοντας το υλικό σε θεματικούς κύκλους, προέκυψε αυτό το βιβλίο, μια μικρή διαθήκη, χρήσιμη και απολαυστική όχι μόνο για τους επίδοξους συγγραφείς αλλά για οποιονδήποτε αναγνώστη.
(Από την εισαγωγή)
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ
Συγγραφέας: ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ ΜΑΝΟΣ Σ.
Εκδόσεις: ΜΙΛΗΤΟΣ
Πώς μπορεί λοιπόν να μιλήσει κανείς για τον πολιτισμό και την πολιτική του ή ακόμη περισσότερο για την τέχνη και τη μεταφυσική της δύναμη σε μιαν εποχή που δεσπόζει η παντοδυναμία της αγοράς;
Τα κείμενά μου χαρακτηρίζονται από οργή• οργή για ό,τι δεν γίνεται, ενώ θα μπορούσε να έχει πραγματοποιηθεί. Ελπίζω ότι πρόκειται για έντιμη οργή. Εφόσον, για να διεκδικήσουμε ό,τι αγαπάμε, πρέπει πρώτα ν' αποδείξουμε τι μισούμε.
Σήμερα τα θέματα του πολιτισμού διαχειρίζονται managers, πολυεθνικές, μεγαλοδικηγόροι, τράπεζες, ενώ οι δημιουργοί είτε ιδιωτεύουν είτε υπαλληλοποιούνται.
Σ' έναν τόπο που βουλιάζει στη σιωπή των αμνών και τη συναλλαγή σε κάθε επίπεδο αντί για τις αναγκαίες ρήξεις και ανατροπές, διαπιστώνουμε καθημερινά συμβιβασμούς και την επιβολή των χρυσών μετριοτήτων.
Αντί του έρωτα προέχει ο ισολογισμμός των συναισθημάτων, αντί του μεταφυσικού τρόμου η διεκπεραίωση της επιθυμίας. Ιδού γιατί η έννοια πολιτισμός σήμερα είναι σύμφυτη με την έννοια της μελαγχολίας. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, δεν μπορεί να γίνει καπιταλισμός με την Πανσέληνο.
(Απόσπασμα)