Βρήκα μια φωτογραφία της,
ανάμεσα σε έναν τεράστιο σωρό από δεδομένα ψηφιακά.
Και το τσιγάρο άρχισε στα δάκτυλά μου να χορεύει.
Περπάτησα
μέχρι την άλλη άκρη του δωματίου.
Ακούμπησα στον τοίχο ζαλισμένος
και έκρυψα το πρόσωπό μου
με τις παλάμες μου που μοιάζαν διαφανής.
Κατέρρευσα.
Σωριάστηκα
και βρέθηκα στον Άδη τρομαγμένος.
Τόσο απλά.
Κι’ ύστερα,
η πρώτη σκέψη που πέρασε απ’ το μυαλό μου
ήταν εκείνη που διακαώς
τόσο καιρό απέφευγα να κάνω.
Και τώρα τι;
Η τρέλα βρίσκεται ακόμα στο μυαλό μου
μόνο που τώρα στη ψυχή μου
κάτι έχει αλλάξει.
5/10/08