Με βρίσκει η επόμενη μέρα στη βεράντα.
Εκεί, με ένα φίλο απ’ τα παλιά, μπροστά σε ένα σχεδόν γεμάτο μπουκάλι,
να ξεθάβουμε τις αναμνήσεις και τους φόβους μας.
Μερικά ποτήρια δυνατό ημίγλυκο κρασί και η συζήτηση μπαίνει στον δρόμο που της ορίστηκε.
Φιλοσοφίες, αναζητήσεις στο χθες και σε μερικές χιλιάδες χρόνια ιστορίας.
Το βράδυ και οι φιλολογίες θα τελειώσουν μόνο όταν το υγρό
στο μπουκάλι φτάσει στο ναδίρ του.
Μέχρι τότε υπάρχει χρόνος.
Πολλά θα ειπωθούν,
σε πολλά συμπεράσματα θα καταλήξουμε,
μα όπως πάντα θα απολήξουμε σε κάποια κοινή αλήθεια γύρω από τις γυναίκες.
Μέχρι τότε υπάρχει χρόνος…
12/9/06