«ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ»

Καλοκαίρι 2000.
Τα όνειρά μου αφήνω ακόμα ελεύθερα να εξελίσσονται.
Κατά βάθος ελπίζω.
Είμαι αισιόδοξος αν και ξέρω πως τα έκανα μαντάρα.
Υπάρχει διαφυγή στο μέσο του πελάγους;
Ίσως κάποτε να υπήρχε όταν οι άνθρωποι ζούσαν με τα λίγα.
Ίσως όταν ο κόσμος μας άρχισε να μετατρέπεται σε άπειρα αερόστατα γεμάτα ριζοσπαστικές ιδέες και οικονομικές θεωρίες,
να πήρε μαζί του και κάθε τι συναίσθημα πραγματικό.
Όπως και να ‘χει, έτσι είναι η κατάσταση τώρα.
Ταξιδεύω στα πιο βαθιά νερά του Ιωνίου με κατεύθυνση τη νήσο των Φαιάκων.
Να συναντήσω Λωτοφάγους, Κίκονες, Λαιστρυγόνες.
Να τους ρωτήσω και αν γνωρίζουν να μου πουν κάτι για την Ελένη.
Ίσως να μη τη ξανασυναντήσω ποτέ.
Φοβάμαι πως στο πέρασμα του καιρού η ιστορία μας θα τελειώσει.
Δε θα υπάρξει κάποιο τέλος και η αρχή θα ξεχασθεί.
Τα πολλά αύριο θα ακυρώσουν τα γεγονότα του χθες και οι δρόμοι μας θα χωριστούν για πάντα.
Η θάλασσα είναι γαλήνια.
Τουρίστες δεν υπάρχουν στο κατάστρωμα Ε. Δεν υπάρχει κανένας παρά μόνο η πιο ευχάριστη ησυχία.
Για μια ακόμα φορά εύχομαι να ήταν εδώ και να μπορούσε να διαβάσει τις σκέψεις μου και τη καρδιά μου.
Ίσως να εύρισκε κάτι καλό πέρα απ’ την αγάπη μου για ‘κείνη να φυλάξει.
27/5/07