Χρήστος Κελλάρης - Ποιήματα & Stories: "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ"

Ελάχιστα λόγια για τον ιστότοπο..

Ο Χρήστος Κελλάρης γεννήθηκε το Μάη του 1984 στη Θεσσαλονίκη και είναι Πολιτικός Μηχανικός. Δεν ζει εκεί. Αρχίζει να ασχολείται με την ποίηση και την λογοτεχνία στην ηλικία των 17 από ένα λάθος.

Το 2006 ξεκίνησε την πρώτη του ποιητική απόπειρα. Πρόκειται για μία συλλογή που απαρτίζεται από αρκετά ποιήματα, και έχει τίτλο: «Μια γουλιά ακόμα».

Το 2007 δημιουργεί τον πρώτο του προσωπικό ηλεκτρονικό χώρο στη διεύθυνση http://Kellaris.Blogspot.Com με σκοπό να αναρτήσει μερικές από τις σκέψεις του..

Γράφει αραιά και που και δεν επιθυμεί να γίνει γνωστός.

Σας ευχαριστεί για την επίσκεψή σας.

«Μια γουλιά ακόμα»

«Μια γουλιά ακόμα»
Το εξώφυλλο της συλλογής

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

"ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ"


Τέταρτη Ημέρα.. (Απόσπασμα)

Μία από τα ίδια… Τα ανθρωπόμορφα ζόμπι βγήκανε ξανά στους δρόμους και αρχίζουν το κυνήγι. Με μάτια κόκκινα θωρούν την εξέλιξη της νύχτας και της μέρας τους. Σε κοιτάζουν και νοιώθεις ακόμα περισσότερο την απελπισία μέσα σου να σε τσακίζει ολοένα και χειρότερα χωρίς όμως να φταις σχεδόν για τίποτα. Κάποια από δαύτα μοιάζουν και με γυναίκες, μα τα ξέρω καλά και δεν με ξεγελούνε τόσο εύκολα πια.
Κρατώντας μπουκάλια και σμιλευμένα γαλλικά ποτήρια του κρασιού ξορκίζουν τους φόβους τους, τις σκέψεις που δεν τολμούν να κάνουνε τη μέρα, ενώ διαγράφουν ελικοειδή πορεία στο κέντρο του δρόμου. Είναι πρόσωπα καθημερινά μόνο που η παράνοιά τους γίνεται φανερή τη νύχτα. Βγάζουν τις στολές τις καθημερινές προτάσσοντας σθεναρά τις πουτάνες που κρύβουν μέσα τους. Το τελευταίο λόγο στο βραδινό τους μπόξινγκ τον έχει πάντα ο γιατρός τους, οι δικηγόροι τους, οι σύμβουλοι των επιχειρήσεων τους.. Ημίγυμνα τα τέρατα λοιπόν σε αγέλες πορεύονται στον Seaford Rd με κατεύθυνση το Pavilion. Μόλις εγκαταλείπουν τον χώρο γίνεται ησυχία και έτσι μπορώ και γράφω και βουρκώνω με ηρεμία. Όταν παίρνουνε τον δρόμο της επιστροφής αφήνουν θρύμματα γυαλιών από μπουκάλια και ποτήρια πλαστικά και στον αέρα σκόρπια λόγια που θα φέρουνε συγνώμες το επόμενο πρωί.
Η αηδία που νοιώθω με όλη τούτη την εικόνα εκφράζεται στο πρόσωπό μου τόσο που μοιάζει με σπυρί κακό, πολύ κακό στο μέτωπο που δεν μπορείς να κρύψεις, μα τι μπορείς να κάνεις..
Δεν θα χαραμίσω άλλες λέξεις για να τα περιγράψω γιατί απλά δεν αξίζει να το κάνω όσο είμαι εντάξει.
Σήμερα είμαι σε ταίμ άουτ που σημαίνει ότι δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα σημαντικό η δημιουργικό, σκέψεις και αναλύσεις στοχαστικές..

Δεν υπάρχουν σχόλια:


«Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΤΗΣ ΗΣΥΧΙΑΣ»