"ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ"

Τέταρτη Ημέρα.. (Απόσπασμα)

Μία από τα ίδια… Τα ανθρωπόμορφα ζόμπι βγήκανε ξανά στους δρόμους και αρχίζουν το κυνήγι. Με μάτια κόκκινα θωρούν την εξέλιξη της νύχτας και της μέρας τους. Σε κοιτάζουν και νοιώθεις ακόμα περισσότερο την απελπισία μέσα σου να σε τσακίζει ολοένα και χειρότερα χωρίς όμως να φταις σχεδόν για τίποτα. Κάποια από δαύτα μοιάζουν και με γυναίκες, μα τα ξέρω καλά και δεν με ξεγελούνε τόσο εύκολα πια.
Κρατώντας μπουκάλια και σμιλευμένα γαλλικά ποτήρια του κρασιού ξορκίζουν τους φόβους τους, τις σκέψεις που δεν τολμούν να κάνουνε τη μέρα, ενώ διαγράφουν ελικοειδή πορεία στο κέντρο του δρόμου. Είναι πρόσωπα καθημερινά μόνο που η παράνοιά τους γίνεται φανερή τη νύχτα. Βγάζουν τις στολές τις καθημερινές προτάσσοντας σθεναρά τις πουτάνες που κρύβουν μέσα τους. Το τελευταίο λόγο στο βραδινό τους μπόξινγκ τον έχει πάντα ο γιατρός τους, οι δικηγόροι τους, οι σύμβουλοι των επιχειρήσεων τους.. Ημίγυμνα τα τέρατα λοιπόν σε αγέλες πορεύονται στον Seaford Rd με κατεύθυνση το Pavilion. Μόλις εγκαταλείπουν τον χώρο γίνεται ησυχία και έτσι μπορώ και γράφω και βουρκώνω με ηρεμία. Όταν παίρνουνε τον δρόμο της επιστροφής αφήνουν θρύμματα γυαλιών από μπουκάλια και ποτήρια πλαστικά και στον αέρα σκόρπια λόγια που θα φέρουνε συγνώμες το επόμενο πρωί.
Η αηδία που νοιώθω με όλη τούτη την εικόνα εκφράζεται στο πρόσωπό μου τόσο που μοιάζει με σπυρί κακό, πολύ κακό στο μέτωπο που δεν μπορείς να κρύψεις, μα τι μπορείς να κάνεις..
Δεν θα χαραμίσω άλλες λέξεις για να τα περιγράψω γιατί απλά δεν αξίζει να το κάνω όσο είμαι εντάξει.
Σήμερα είμαι σε ταίμ άουτ που σημαίνει ότι δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα σημαντικό η δημιουργικό, σκέψεις και αναλύσεις στοχαστικές..