Χρήστος Κελλάρης - Ποιήματα & Stories: ΜΕΡΙΚΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΜΟΥ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ελάχιστα λόγια για τον ιστότοπο..

Ο Χρήστος Κελλάρης γεννήθηκε το Μάη του 1984 στη Θεσσαλονίκη και είναι Πολιτικός Μηχανικός. Δεν ζει εκεί. Αρχίζει να ασχολείται με την ποίηση και την λογοτεχνία στην ηλικία των 17 από ένα λάθος.

Το 2006 ξεκίνησε την πρώτη του ποιητική απόπειρα. Πρόκειται για μία συλλογή που απαρτίζεται από αρκετά ποιήματα, και έχει τίτλο: «Μια γουλιά ακόμα».

Το 2007 δημιουργεί τον πρώτο του προσωπικό ηλεκτρονικό χώρο στη διεύθυνση http://Kellaris.Blogspot.Com με σκοπό να αναρτήσει μερικές από τις σκέψεις του..

Γράφει αραιά και που και δεν επιθυμεί να γίνει γνωστός.

Σας ευχαριστεί για την επίσκεψή σας.

«Μια γουλιά ακόμα»

«Μια γουλιά ακόμα»
Το εξώφυλλο της συλλογής

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008

ΜΕΡΙΚΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΜΟΥ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

«Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΕΧΕΙ ΚΟΨΕΙ ΑΛΥΣΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΝΑΥΤΩΝ»
Εκδώσεις Ηριδανός




Στο παρόν βιβλίο ο αναγνώστης θα διαβάσει έναν γέροντα, πιο σοφό και απροσδόκητο Μπουκόβσκι, "Οι λέξεις έγιναν απλούστερες μα πιο θερμές, πιο σκοτεινές... το πλησίασμα στον θάνατο δημιουργεί εγρήγορση". Όπως μέσα σε κάθε άλλο από τα βιβλία του, έτσι κι εδώ, ο Μπουκόβσκι επιμένει πως η ανθρωπότητα δεν θα μπορέσει να σωθεί αν δεν δοκιμάσει να ορθώσει το υπαρξιακό της ανάστημα. Όλα τα άλλα είναι δύστυχες φαντασίες.
(Από την περιγραφή του βιβλίου)

«ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ - ΒΑΡΔΙΑ»
Εκδώσεις Αγρα
Μέσα στο βιβλίο υπάρχει καταρχάς η ιστορία ενός ταξιδιού. Στη θάλασσα της Κίνας, ένα παμπάλαιο φορτηγό, σαραβαλιασμένο -ένα από κείνα τα σαπιοκάραβα που είχαν ήδη πουληθεί για παλιοσίδερα και που οι Ελληνες εφοπλιστές τα πήγαιναν για επιδιόρθωση στο Ρότερνταμ και ύστερα τα 'βαζαν να γυρίζουν τις θάλασσες για χρόνια ακόμα-, έχει βάλει πλώρη για Σαντούν.Αλλά το ουσιώδες έγκειται στις συνομιλίες, σ' αυτές ακριβώς θεμελιώνεται το έργο. Στις ατελείωτες ώρες της βάρδιας.Η Βάρδια εκδόθηκε για πρώτη φορά από τον Α. Καραβία το 1947, και έκτοτε επανεκδόθηκε στις εκδ. Κέδρος το 1980 (16 ανατυπώσεις μέχρι το 1989) και στις εκδ. Αγρα το 1989 (9 ανατυπώσεις από τον Δεκέμβριο 1989 μέχρι το 1996).Περιπέτεια ξεχωριστή, εξωτική, φαντασμαγορία με χίλια χρώματα, πότε ποιητική, πότε άσεμνη, πότε παραληρηματική. Μα σίγουρα κι ακόμα πιο πολύ, εικόνα πιθανή, εικόνα πολύ αληθοφανής της άχαρης μοίρας μας.
(Από την περιγραφή του βιβλίου)

«ΝΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΣΑΙ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΑ»
Εκδώσεις Ηλέκτρα



Πεθαίνοντας, ο Τσαρλς Μπουκόφσκι άφησε πίσω του καμιά πενηνταριά φακέλους γεμάτους διηγήματα, μυθιστορήματα, αυτοβιογραφικές αναφορές και ποιήματα. Το υλικό αυτό που δύσκολα μπορεί κανείς να το φανταστεί σε πλήρη τάξη ή αρχειοθετημένο στο σπίτι ενός Μπουκόφσκι ήταν φυσικό να κρύβει, εδώ κι εκεί, μικρά διαμάντια. Τη συλλογή αυτή χαρακτηρίζουν δύο στοιχεία: Το πρώτο οικείο και γνώριμο στους αναγνώστες του Μπουκόφσκι είναι ο σκληρός και ανηλεής σχολιασμός της καθημερινής πραγματικότητας, ο προικισμένος με όλα τα συστατικά του ανεπιτήδευτα «εφιαλτικού» μπουκοφσκικού τοπίου: πόρνες, μεθύσια, ξενύχτια σε φτηνά ξενοδοχεία, μπαρ πνιγμένα στον καπνό, άγριοι χωρισμοί. Είναι όμως το δεύτερο γνώρισμα των ποιημάτων αυτών, που συνιστά έκπληξη. Συναντάμε στα ποιήματα αυτά έναν ήπιο, μετρημένο, ώρες-ώρες σχεδόν μειλίχιο Μπουκόφσκι. Ένα Μπουκόφκσι που δεν μιλά για το σκαμπό του αλλά για το τζακούζι (!) του, που δεν σέρνεται με ματωμένη τη μύτη μέσα στα μπαρ αλλά κυκλοφορεί και συγχρωτίζεται με πλούσιους και διάσημους στη λέσχη του ιπποδρόμου, που φτάνει εν τέλει να ομολογεί πως «δεν φαντάζεσαι τι ωραία που είναι να πηγαίνεις το αυτοκίνητο για πλύσιμο χωρίς να πρέπει να κάνεις κάτι/παρά μόνο να ανάβεις το τσιγάρο σου και να περιμένεις στη λιακάδα χωρίς να χρωστάς νοίκια/χωρίς μπελάδες». Σαφής διαχωριστική γραμμή, εξυπακούεται πως δεν υπάρχει από το ένα ποίημα στο άλλο. Το ύφος και η διάθεση του Μπουκόφσκι αλλάζουν συνήθως μέσα στο ίδιο ποίημα. Έτσι, εκεί που ακούς έναν κουρασμένο παλιόγερο να ψελλίζει ανώδυνα, σε περιμένει η ανατροπή, σαν κεραυνός. Ενώ άλλες φορές, πίσω απ’ το θόρυβο των μεθυσμένων του κραυγών, ανακαλύπτεις ξαφνικά ένα μελαγχολικό τραγούδι για έναν κόσμο που ζει και πεθαίνει τόσο άσχημα. «Τρυφερός» και «Μπουκόφσκι» είναι σχήμα οξύμωρο. Για αυτό και τούτο το βιβλίο είναι ιδιαίτερα γοητευτικό. Τη μετάφραση των ποιημάτων, όπως και στη «Λάμψη της Αστραπής πίσω από το Βουνό», έχει έξοχα αποδώσει η Σώτη Τριανταφύλλου.

(Από τον εκδότη)

Δεν υπάρχουν σχόλια:


«Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΤΗΣ ΗΣΥΧΙΑΣ»