2010 ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ

Ένας ακόμα χρόνος μας αφήνει για πάντα καλοί μου φίλοι, και ένοικοι του blog. Κάνοντας όλοι την αυτοκριτική μας ελπίζω να συμφωνήσουμε πως το 2009 ήταν μια δημιουργική, παραγωγική και χαρούμενη χρονιά για όλους μας.
Ας ευχηθούμε πως το 2010, ο παραλογισμός και η ανθρώπινη ηλιθιότητα θα κοπάσει και σύνεση και ειρήνη θα επικρατήσει σε ολόκληρο τον κόσμο.
Όσο για εμάς; Υγεία και όλα θα πάνε καλά..

Χρόνια Πολλά,

Χρήστος Κελλάρης
Husam Othman
Saif Abdo
Saad Almashari
John Papasideris
Ali Naif
Donald Ogoh
Yuriano Adikusumo
Savvas Tsonoglou
Ian Glasgow

«ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ 22Β»

Χτύπησε η πόρτα.
Ήταν ο Eliot.
Ήθελε να δανειστεί λίγο τσάι.
Έφυγε και έπειτα ησυχία.
Χτύπησε η πόρτα.
Ήταν η Florette.
Μου παραπονέθηκε για κάτι το ασήμαντο.
Έφυγε και έπειτα ησυχία.
Χτύπησε και πάλι η πόρτα.
Ήταν η ίδια.
Μου είπε πως ένιωθε μόνη
και πως ήθελε λίγη συντροφιά.
Έκανε κατάληψη στη πολυθρόνα μου
για μερικές ώρες..
Μου μίλησε για τη ζωή της,
για το αφεντικό της,
και για τον χωρισμό της απ’ τον Mark J.
Έφυγε και έπειτα ησυχία.
Έπειτα από μερικά λεπτά
βγήκα στο μπαλκόνι
και προσπάθησα να φτάσω στο έδαφος
όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
Τραβήχτηκα και μπήκα πάλι μέσα.
Κοίταξα το θλιμμένο αυτό δωμάτιο
που εδώ και μερικά λεπτά ο ήλιος είχε πάψει να το λούζει
και πήρα τη γενναία απόφαση
να βγω για έναν απογευματινό περίπατο
στ’ αστέρια..
23/2/08

Καλό Χειμώνα!

Έπειτα από μερικούς μήνες απουσίας μου από τον διαδικτυακό μου στέκι, επιστρέφω με ένα μικρό απόσπασμα της καινούριας μου δουλειάς που πολύ πρόσφατα ξεκίνησα, και φέρει μέχρι στιγμής τον διακριτικό τίτλο «Ημερολόγια».
Αυτό το απόσπασμα είναι αφιερωμένο στους φίλους μου που με τη συντροφιά τους μου χάρισαν ένα υπέροχο καλοκαίρι!
Να είστε καλά «συντρόφια - συναγωνιστές» και να περάσετε έναν δημιουργικό και ευχάριστο χειμώνα!

"ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ"

Τέταρτη Ημέρα.. (Απόσπασμα)

Μία από τα ίδια… Τα ανθρωπόμορφα ζόμπι βγήκανε ξανά στους δρόμους και αρχίζουν το κυνήγι. Με μάτια κόκκινα θωρούν την εξέλιξη της νύχτας και της μέρας τους. Σε κοιτάζουν και νοιώθεις ακόμα περισσότερο την απελπισία μέσα σου να σε τσακίζει ολοένα και χειρότερα χωρίς όμως να φταις σχεδόν για τίποτα. Κάποια από δαύτα μοιάζουν και με γυναίκες, μα τα ξέρω καλά και δεν με ξεγελούνε τόσο εύκολα πια.
Κρατώντας μπουκάλια και σμιλευμένα γαλλικά ποτήρια του κρασιού ξορκίζουν τους φόβους τους, τις σκέψεις που δεν τολμούν να κάνουνε τη μέρα, ενώ διαγράφουν ελικοειδή πορεία στο κέντρο του δρόμου. Είναι πρόσωπα καθημερινά μόνο που η παράνοιά τους γίνεται φανερή τη νύχτα. Βγάζουν τις στολές τις καθημερινές προτάσσοντας σθεναρά τις πουτάνες που κρύβουν μέσα τους. Το τελευταίο λόγο στο βραδινό τους μπόξινγκ τον έχει πάντα ο γιατρός τους, οι δικηγόροι τους, οι σύμβουλοι των επιχειρήσεων τους.. Ημίγυμνα τα τέρατα λοιπόν σε αγέλες πορεύονται στον Seaford Rd με κατεύθυνση το Pavilion. Μόλις εγκαταλείπουν τον χώρο γίνεται ησυχία και έτσι μπορώ και γράφω και βουρκώνω με ηρεμία. Όταν παίρνουνε τον δρόμο της επιστροφής αφήνουν θρύμματα γυαλιών από μπουκάλια και ποτήρια πλαστικά και στον αέρα σκόρπια λόγια που θα φέρουνε συγνώμες το επόμενο πρωί.
Η αηδία που νοιώθω με όλη τούτη την εικόνα εκφράζεται στο πρόσωπό μου τόσο που μοιάζει με σπυρί κακό, πολύ κακό στο μέτωπο που δεν μπορείς να κρύψεις, μα τι μπορείς να κάνεις..
Δεν θα χαραμίσω άλλες λέξεις για να τα περιγράψω γιατί απλά δεν αξίζει να το κάνω όσο είμαι εντάξει.
Σήμερα είμαι σε ταίμ άουτ που σημαίνει ότι δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα σημαντικό η δημιουργικό, σκέψεις και αναλύσεις στοχαστικές..

«ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ»

Έπειτα από έναν ακόμα ολόκληρο χρόνο σκληρής συγγραφής και εργασίας, υπαρκτής ή νοητής, έφτασε ο καιρός να ευχηθώ σε όλους εσάς τους πιστούς φίλους της σελίδας, ένα καλό και δημιουργικό καλοκαίρι.
Εύχομαι να ανταμώσουμε σύντομα, πάνω από όλα υγιείς με αρκετές παράξενες αλλόκοτες μα και όμορφες ιστορίες από τις διακοπές. Όποια και αν έχουνε μορφή.
Εξάλλου ένα μικρό διάλειμμα από το καθημερινό είναι πέρα για πέρα αναγκαίο, προκειμένου να «επιστρέψουμε» πιο δημιουργικοί και παραγωγικοί για να ολοκληρώσουμε με επιτυχία τους επόμενους δύσκολους μήνες ενός χειμώνα διαρκή.
Κλείνοντας θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη αν λόγο φόρτου εργασίας δεν υπήρξα κάποιες φορές συνεπείς στις συγγραφικές μου «υποχρεώσεις» απέναντί σας.
Βλέπετε όσο τα χρόνια περνούν, οι ώρες λιγοστεύουν πάντα σε αντίθεση με αυτά που επιθυμούμε…

Φιλικά,
Χρήστος Κελλάρης

«8-4, ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΥΡΙΟ»

Πέρασαν αρκετές βδομάδες από την ημέρα που αποφάσισα να ασχοληθώ
με κάτι καινούριο,πιο σοβαρό.
Το γράψιμο μπορεί να περιμένει, είπα.
Αποφάσισα να ψάξω για δουλειά,
μιας και τα χρήματα άρχισαν να τελειώνουν.
Πήγα μέχρι το παντοπωλείο
που δεν απέχει και πολύ από το σπίτι.
Αγόρασα ένα μπουκάλι ουίσκι για το βράδυ,
και μια εφημερίδα με μικρές αγγελίες.
Ετοίμασα καφέ και άρχισα να ρίχνω γρήγορες ματιές
σε γραμματοσειρές που έμοιαζαν
μικρά μυθιστορήματα του Κάφκα.
Έπειτα βαρέθηκα και ξάπλωσα στο κρεβάτι
που μερικούς μήνες αργότερα
ξεπούλησα φτηνά.
Έφερνα την εφημερίδα πότε πάνω απ’ το κεφάλι μου,
πότε στα πλάγια
και πότε την άφηνα στην άκρη.
Έκανα αρκετά τηλεφωνήματα,
και άρχισα να κυκλώνω άλλες με πράσινο
και άλλες με κόκκινο απελπισμένο χρώμα.
Και λίγο αργότερα
βρέθηκα σ’ ένα υπόγειο κυριευμένο από μια περίεργη,
ανυπόφορη μυρωδιά εκμετάλλευσης
και υλικών κατασκευής εξαρτημάτων μηχανών,
να μετρώ τις μέρες μία προς μία.
Και να κάνω με το νου μου ταξίδια πίσω στο παρελθόν
και να πλάθω την ιστορία μου από την αρχή,
αφαιρώντας οποιοδήποτε πρόσωπο με έχει πονέσει,
διαγράφοντας αυτά που με τρομάζουν πιο πολύ∙
τα αποτελέσματα από παραλείψεις και λάθη τραγικά
και ανωριμότητα σε όλο της το μεγαλείο.
(Κάτι που δεν κατάφερα να κάνω μέχρι τώρα.)
Διάλυμα κάναμε στις 12 το μεσημέρι.
Μου άρεζε να κάθομαι σε μια μεταλλική σκάλα
που ξεκινούσε απ’ τον ουρανό της πόλης,
και κατέληγε σε μια μικρή αυλή από τσιμέντο,
περιτριγυρισμένη από δεκαόροφες και πλέον ψυχρές οικοδομές..
Κοίταζα ψηλά στον ουρανό,
τα σύννεφα το ένα μετά το άλλο
έτσι πως συμπληρώνουν και αφαιρούν κομμάτια
από τον ένα και μοναδικό ζωντανό πίνακα της πόλης.
Ενός πίνακα
που διαρκώς μεταβάλλεται
και αλλάζει όψη και διάθεση,
ανάλογα με το πώς νοιώθει.
Κάθε στιγμή.
Έπειτα ο υπεύθυνος βάρδιας.
-Κελλάρη, τέρμα το διάλλειμα! Πίσω στη θέση σου!
Κάθε μέρα που περνούσε μου φαινόταν ο ίδιος απαράλλακτος μαλάκας.
Μα αυτός δε με εκνεύριζε καθόλου.
Δεν έμεναν παρά μερικές ώρες,
και έπειτα θα βρισκόμουν σπίτι μου,
να κάνω ότι μου γουστάρει.
Ίσως κάποιον απογευματινό περίπατο στο πάρκο ακούγοντας ευχάριστη μουσική.
Ίσως πάλι να κατέβαζα μερικές μπύρες
μπροστά απ’ την αηδιασμένη θάλασσα μ’ όλους εμάς.
Λίγο μετά, κάποιο πρωί του Μάρτη βρέθηκα στο δρόμο
να γυρεύω τρόπο να γυρίσω το ρολόι μια δεκαετία πίσω.
Και ύστερα από λίγο τα παράτησα.
Πληρώθηκα κανονικά.
Πήγα στο παντοπωλείο της γειτονιάς.
Αγόρασα καπνό και μπύρες.
Νομίζω πως το γράψιμο δεν λάμβανε καμία μα καμία αναβολή τώρα πια.
Παρόλα αυτά καμιά φορά,
μπορεί να περιμένει.
6/1/09

«ΟΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΜΟΥ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ ‘09»

«ΤΟ ΝΗΣΙ»
Συγγραφέας: Victoria Hislop
Σελίδες: 504
Μετάφραση: Δελέγκος Μιχάλης
Εκδώσεις: «Διόπτρα»


Ο πόλεμος, η αγάπη, η τραγωδία και η δύναμη ψυχής συνθέτουν τους ήρωες και πρωταγωνιστές αυτού του βιβλίου. Η Αλέξις λαχταρά να μάθει για το παρελθόν της μητέρας της, Σοφίας, που εκείνη τόσα χρόνια έκρυβε. Ξέρει μόνο ότι η μητέρα της μεγάλωσε σ’ ένα μικρό χωριό της Κρήτης προτού φύγει οριστικά για το Λονδίνο. Όταν αποφασίζει να επισκεφθεί την Κρήτη, η Σοφία της δίνει ένα γράμμα για μια παλιά της φίλη και της υπόσχεται πως απ’ αυτήν θα μάθει την αλήθεια.
Έκπληκτη, η Αλέξις, ανακαλύπτει πως η ζωή της οικογένειάς της συνδέεται άμεσα με το μικρό και εγκαταλειμμένο νησί της Σπιναλόγκας –την πρώην αποικία των λεπρών. Μαθαίνει την ιστορία της γιαγιάς της και της μητέρας της, όπως και τη διάλυση της οικογένειάς της από την τραγωδία, τον πόλεμο και τα πάθη…


«BUKOWSKI: Born Into This»
Διάρκεια: 130 λεπτά
Σκηνοθεσία: Barbet Schroeder


Πρόκειται για ένα άκρος ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ γύρω από τη ζωή του γνωστού αμερικανού ποιητή και συγγραφέα Charles Bukowski με τον τίτλο Bukowski: Born Into This. Bγήκε στους αμερικανικούς κινηματογράφους στις 9 Ιουλίου, 2004, με γενικά καλές κριτικές. Ο ηθοποιός Σον Πεν όπως και οι μουσικοί Τομ Γουέιτς και Μπόνο, φίλοι και θαυμαστές του Μπουκόφσκι, ο εκδότης του Τζων Μάρτιν καθώς και γυναίκες που πέρασαν απ’ τη ζωή του, εμφανίζονται στην ταινία.
Ακολουθούν τα πρόσωπα που εμφανίζονται στο ντοκιμαντέρ:

Bono, John Bryan, Linda Lee Bukowski, Marina Bukowski, Neeli Cherkovski, Joyce Fante, FrancEye, Taylor Hackford, John Martin, Mike Meloan, Jack Micheline, Pam 'Cupcakes' Miller, Dom Muto, William Packard, Sean Penn, Steve Richmond, Barbet Schroeder, Harry Dean Stanton, Tom Waits, Carl Weissner, Liza Williams

«ΤΟ ΠΑΝΤΖΑΡΙ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ»
Συγγραφέας: Αλισάνογλου Γιώργος
Εκδώσεις: Τυποθήτω


FADE OUT AGAIN
(ή εύθραυστα σώματα)

Ένας δαίμονας μου επιτέθηκε
στο κοιμητήριο του Pere-Lachaise
η μυρωδιά των εκκριμάτων του
απλώθηκε στους γύρω τάφους -
"ο Τζιν Μόρρισον είναι ζωντανός"
ακέφαλος οδηγεί το μπλε λεωφορείο
σκύβω γα να δω -
μια γλυκιά ευωδιά από διάφανο γάλα
κυλάει αργά - τελετουργικά μες στο χωμάτινο
καλντερίμι και καταλήγει δυτικά - στις ρίζες
της βαριάς επιγραφής:
"ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΓΓΙΖΕΤΕ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ -
ΑΥΤ’ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΕΊΝΑΙ ΚΑΜΩΜΕΝΑ ΜΟΝΟΝ
ΓΙΑ ΘΑΝΑΤΟ"

Το παντζάρι και ο διάβολος, «δανείζεται» το μελαγχολικό ζαρζαβατικό- παντζάρι-που είναι πάντα πρόθυμο να υποφέρει- από τον Τομ Ρόμπινς και τον διάβολο από τον Δάντη…Μέσω αυτών των δυο ετερόκλητων φαινομενικά στοιχείων, ο Γιώργος Αλισάνογλου, φτιάχνει μια αφηγηματική- ποιητική ενότητα χωρισμένη σε τρία μέρη, όπου ένα αγαπημένο σάουντρακ της Εφηβείας, περνάει ως μουσική υπόκρουση υποδόρια και αναπόφευκτα, μέσα από τον κορμό των νοημάτων και των λέξεων του βιβλίου, φτάνοντας στα πεζό-ποιήματα –Βουλεβάρτα- και καταλήγοντας στον Αλκοολισμό, έχοντας πάντα ως άλλοθι την καταραμένη Θεά, ή την Βασίλισσα, τον Νικ Κέιβ, τον Γατόπαρδο, τα ψηλά καπέλα, τον θίασο των καταραμένων ποιητών, το αίμα της Κασσάνδρας, τους Σεξ Πίστολς, τον νάιλον παράδεισο, τον Μάιλς Ντέιβις, τις λευκοφορεμένες νεκρές του νύφες… Ένας παροξυσμός μετά-μπιτ ποίησης ανάκατος με σκληρές εξπρεσιονιστικές εικόνες, κωμικό, τραγικό, σκληρό, άρρωστο, ειρωνικό, ρομαντικό, ροκ, αρκούντως απολαυστικό...

28o ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΙΒΛΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η έκθεση βιβλίου στην παραλία της Θεσσαλονίκης εκτείνεται από τον Λευκό Πύργο ως το Μακεδονία Παλλάς και λαμβάνει χώρα φέτος για 28η συνεχή χρονιά.
Η έκθεση θα αρχίσει την Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009, θα διαρκέσει ως την Κυριακή 21 Ιουνίου 2009 και θα λειτουργεί καθημερινά από τις 6:30 το απόγευμα ως τις 11:00 το βράδυ, ενώ τις Κυριακές θα είναι ανοιχτή και το πρωί από τις 10:30 ως τη 1:30.

Το πρώτο φεστιβάλ βιβλίου διοργανώθηκε στην παραλία της πόλης τον Μάιο του 1982, όταν υπουργός πολιτισμού ήταν η Μελίνα Μερκούρη.
Φέτος η έκθεση είναι αφιερωμένη στα 100 χρόνια από τον ερχομό του Ελευθέριο Βενιζέλου στην Ελλάδα, στα 150 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου ποιητή και συγγραφέα Κωστή Παλαμά και στα 100 χρόνια από τη γέννηση του λογοτέχνη Παντελή Πρεβελάκη.

Στην έκθεση θα φιλοξενηθούν πάνω από 300 εκδοτικοί οίκοι και περισσότεροι από 30.000 τίτλοι βιβλίων, ελληνικών και ξένων.

«ΝΟΗΤΗ ΓΡΑΜΜΗ»

Με άφησε αρκετά μέτρα πίσω.
Νομίζω πως στάθηκε στην είσοδο της πολυκατοικίας.
Θαρρείς πως με περίμενε∙ η κάτι τέτοιο.
Κράτησε την πόρτα του ασανσέρ.
-Σε ποιόν όροφο πηγαίνεις;
έκανα με προσποιητή, αδιάφορη φωνή.
Έπειτα,
με πλησίασε σε απόσταση φιλιού.
Μου χαμογέλασε,
και αμέσως ένοιωσα
το δάπεδο να χάνεται κάτω από τα πόδια μου.
Να φεύγω στο κενό,
σαν τα κλειδιά παλιών προσωρινών επισκεπτών,
ή τα αποκόμματα ληγμένων εισιτηρίων του υπόγειου,
που χάνονται για πάντα∙
μες στη λάσπη και τη σκόνη.
Εκείνη κατέβηκε στον όροφό της.
Και εκείνος στον δικό του.
Κάθισε πάνω απ’ το καινούριο του πληκτρολόγιο,
άνοιξε την πρώτη του μπύρα
και άρχισε να γράφει,
σε τρίτο ενικό πρόσωπο.
6/1/2009

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΗ ΤΟΥ 2009

«ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ»
Συγγραφέας: ΠΛΑΤΩΝΑΣ
Μετάφραση: ΑΝΔΡΕΑΔΗ ΗΛΕΚΤΡΑ
Εκδώσεις: ΚΑΚΤΟΣ


Διαφέρει από τα υπόλοιπα έργα του Πλάτωνος ως προς τη μορφή, καθ’ όσον μία απολογία δεν θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο διαλόγου. Ο Σωκράτης, πρότυπο ενάρετου ανδρός, με δικαιοσύνη, σωφροσύνη, ανδρεία, ήθος και ανιδιοτέλεια, θα πέσει θύμα διαβολών, συκοφαντιών, υβριστικής διάθεσης, φθόνου και εμπάθειας και θα οδηγηθεί (σε ηλικία εβδομήντα χρόνων) σε δίκη.


«ΓΛΩΣΣΑΡΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ»
Συγγραφέας: ΤΡΑΠΑΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
Εκδώσεις: ΑΓΡΑ


Περιγραφή:
Το Γλωσσάρι στο έργο του Νίκου Καββαδία παρουσιάζεται σε μια περίοδο που έχει ουσιαστικά ολοκληρωθεί η έκδοση των έργων του.
Αυτή η εργασία συνεχίζει και ολοκληρώνει, στο μέτρο του δυνατού, την προσπάθεια δημιουργίας ενός γλωσσικού και πραγματολογικού οδηγού στο έργο του Καββαδία, προσπάθεια που ξεκίνησε με το Γλωσσάρι για το Μαραμπού και Πούσι του Κ. Πλαστήρα πριν αρκετά χρόνια (1978) και που είχε μείνει χωρίς συνέχεια. Δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στην ετυμολογία των λέξεων. Επίσης οι πίνακες (πραγματολογικοί) τόσο των προσώπων όσο και των τοπωνυμίων καθώς και η προσπάθεια απλής μετάφρασης των γραμμένων σε ξένη γλώσσα λέξεων, φράσεων, προτάσεων προστέθηκαν για να προσφέρουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του έργου του Νίκου Καββαδία, αλλά και επειδή συνεισφέρουν στην κατανόηση και ερμηνεία των κειμένων.
(Από το πρόλογο του Γιώργου Τράπαλη)

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΝ...

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΤΗ...

"Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ"
Συγγραφέας: ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΟΦ
Εκδόσεις: ΠΑΤΑΚΗΣ
- Χρονολογία Εκδοσης: 2007
- Σελίδες: 224

«Μια αρνητική κριτική αξίζει περισσότερο από το τίποτε, από το να σε αγνοήσουν... ή μήπως όχι;» έγραφε στο μεγαλύτερο αδερφό του Αλέξανδρο ο Άντον Τσέχoφ, προσπαθώντας να τον βοηθήσει, ελαφρύνοντας τη μοναξιά που συνοδεύει το γράψιμο. Σε επιστολή του στο Μαξίμ Γκόρκι ο Τσέχoφ παρατηρεί: «τους κλείνουν τις πόρτες, όχι επειδή γράφουν, αντιθέτως, γράφουν επειδή τους κλείνουν τις πόρτες και δεν έχουν πού αλλού να πάνε».
Σε κάποιο άλλο σημείο, στα σημειωματάριά του, διαβάζουμε την ειρωνική γνώμη ενός καθηγητή: «αυτό που έχει σημασία δεν είναι ο Σαίξπηρ, αλλά τα σχόλια για το Σαίξπηρ...».
Ο Πιέρο Μπρουνέλλο συγκέντρωσε, ψαχουλεύοντας κυρίως μέσα στην αλληλογραφία του Ρώσου συγγραφέα, «συμβουλές», σχόλια, αφορισμούς: χωρίζοντας το υλικό σε θεματικούς κύκλους, προέκυψε αυτό το βιβλίο, μια μικρή διαθήκη, χρήσιμη και απολαυστική όχι μόνο για τους επίδοξους συγγραφείς αλλά για οποιονδήποτε αναγνώστη.
(Από την εισαγωγή)



Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ
Συγγραφέας: ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ ΜΑΝΟΣ Σ.
Εκδόσεις: ΜΙΛΗΤΟΣ

Πώς μπορεί λοιπόν να μιλήσει κανείς για τον πολιτισμό και την πολιτική του ή ακόμη περισσότερο για την τέχνη και τη μεταφυσική της δύναμη σε μιαν εποχή που δεσπόζει η παντοδυναμία της αγοράς;
Τα κείμενά μου χαρακτηρίζονται από οργή• οργή για ό,τι δεν γίνεται, ενώ θα μπορούσε να έχει πραγματοποιηθεί. Ελπίζω ότι πρόκειται για έντιμη οργή. Εφόσον, για να διεκδικήσουμε ό,τι αγαπάμε, πρέπει πρώτα ν' αποδείξουμε τι μισούμε.
Σήμερα τα θέματα του πολιτισμού διαχειρίζονται managers, πολυεθνικές, μεγαλοδικηγόροι, τράπεζες, ενώ οι δημιουργοί είτε ιδιωτεύουν είτε υπαλληλοποιούνται.
Σ' έναν τόπο που βουλιάζει στη σιωπή των αμνών και τη συναλλαγή σε κάθε επίπεδο αντί για τις αναγκαίες ρήξεις και ανατροπές, διαπιστώνουμε καθημερινά συμβιβασμούς και την επιβολή των χρυσών μετριοτήτων.
Αντί του έρωτα προέχει ο ισολογισμμός των συναισθημάτων, αντί του μεταφυσικού τρόμου η διεκπεραίωση της επιθυμίας. Ιδού γιατί η έννοια πολιτισμός σήμερα είναι σύμφυτη με την έννοια της μελαγχολίας. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, δεν μπορεί να γίνει καπιταλισμός με την Πανσέληνο.
(Απόσπασμα)

«ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ»

Είναι στιγμές νηφάλιες,
όταν η μοναξιά που νιώθω,
με φέρνει σε απόγνωση.
Αναστενάζω,
κρύβω το πρόσωπό μου στις παλάμες,
κρατώντας τα μάτια ανοιχτά.
Ανάβω το ένα τσιγάρο μετά το άλλο,
ξεφυσώντας ένα απέραντο γιατί.
Μπορεί να κυλήσουν βδομάδες ολόκληρες
δίχως να χτυπήσει το τηλέφωνο.
Δεν έχω φίλους.
Δεν έχω οικογένεια.
Δεν έχω τις όμορφες στιγμές καταχωρημένες σε ημερολόγιο.
Τετράδιο φωτογραφικό,
σχεδόν ξεθωριασμένο με στίγματα κρασιού
κρατάω στη μνήμη.
Έτσι,
να βρίσκεται..
Σήμερα αγόρασα εισιτήριο δίχως επιστροφή.
Αποφάσισα να ξεκινήσω τον δικό μου Δρόμο.
Σαν άλλος Kerouac να ζήσω τον κόσμο.
Ένα ταξίδι που ίσως με φτάσει κάπου.
Εάν τα καταφέρω, θα νιώσω καλύτερα.
Και αυτό γιατί έχω μάθει από μικρός,
να ζω για μια αρχή.

********************************************************

Και να που τώρα βρίσκομαι τριάντα χιλιάδες πόδια
πάνω απ’ τη Γηραιά Ήπειρο με προορισμό το νησί του Angeln.
Μια καστανομάλλα αεροσυνοδός
ντυμένη στα χρώματα του ωκεανού,
μου πρόσφερε ουίσκι λίγο πριν.
Θα μπορούσα να είμαι το ποτό
και εκείνη το παγάκι,
συλλογίζομαι και χαμογελώ,
στις πρόστυχές μου σκέψεις
ευτυχισμένος.
18/4/08

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΝΕΣΤ...

Ο Έρνεστ Μίλερ Χέμινγουαίη γεννήθηκε το 1899 στο Oak του Ιλινόις. Από τα παιδικά του χρόνια γνώρισε το πάθος των ταξιδιών που σημάδεψε τη ζωή και το συγγραφικό του έργο. Το 1917 ο Χέμινγουαίη προσλήφθηκε ως ρεπόρτερ στην εφημερίδα Αστέρας του Κάνσας Σίτυ. Τον επόμενο χρόνο δέχτηκε να πάει ως εθελοντής οδηγός ασθενοφόρου στο ιταλικό μέτωπο, όπου πληγώθηκε άσχημα και παρασημοφορήθηκε δύο φορές. Γύρισε στις Η.Π.Α. το 1919 και παντρεύτηκε το 1921. Το 1922 ήταν ανταποκριτής στο ελληνοτουρκικό μέτωπο και δύο χρόνια αργότερα εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία για να αφιερωθεί στη λογοτεχνία. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου ανανέωσε τις πρώιμες φιλίες του με αμερικανούς αυτοεξόριστους, όπως τον Έζρα Πάουντ και τη Γερτρούδη Στάιν. Η ενθάρρυνση και το ενδιαφέρον που έδειξαν για τα κείμενά του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του ύφους του Χέμινγουαίη. Τα δύο πρώτα βιβλία του ήταν οι "Τρεις ιστορίες και δέκα ποιήματα" και το "Στον καιρό μας" (1925). Ευρύτερα, όμως έγινε γνωστός με τη σατιρική νουβέλα "Οι χείμαρροι της άνοιξης" (1926), με την οποία και καθιερώθηκε. Η διεθνής του φήμη επιβεβαιώθηκε με τα επόμενα τρία βιβλία του : "Φιέστα" (1926), "Άντρες χωρίς γυναίκες" (1927) και "Αποχαιρετισμός στα όπλα" (1929). Αναμίχθηκε με πάθος στις ταυρομαχίες, "Θάνατος στο απομεσήμερο" (1932), στο κυνήγι άγριων ζώων στην Αφρική, "Οι πράσινοι λόφοι της Αφρικής" (1935), και στο ψάρεμα στην ανοιχτή θάλασσα, "Ο γέρος και η θάλασσα" (1952). Στο κλασικό μυθιστόρημα "Για ποιον χτυπά η καμπάνα" (1940) καταγράφονται οι εμπειρίες του από την παραμονή του στην Ισπανία κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Το άμεσο και φαινομενικά απλό ύφος της γραφής του δημιούργησε ολόκληρες γενιές μιμητών, χωρίς όμως σημαντικά αποτελέσματα, ενώ η αναγνώριση της θέσης του στην παγκόσμια λογοτεχνία ήλθε το 1954, όταν τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ. Ο Χέμινγουαίη αυτοκτόνησε το 1961 στο Αϊντάχο.

Πηγή: www.greekbooks.gr

2009 ΕΥΧΕΣ...

Χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το 2009!
Εύχομαι ο καινούριος χρόνος να μας χαρίσει υγεία, να εκπληρώσει τις προσδοκίες μας και να είναι ακόμα πιο δημιουργικός και παραγωγικός για όλους μας…

Http://Kellaris.WordPress.Com

Έπειτα από αρκετό χρονικό διάστημα παρουσίας του http://kellaris.blogspot.com, με όρεξη και διάθεση να συνεχίσω τους λογοτεχνικούς μου αγώνες στον ανηφορικό στίβο της ποίησης, αποφάσισα να δημιουργήσω έναν ολοκαίνουριο τόπο φιλοξενίας μόνο επιλεγμένων ποιημάτων, σύντομων διηγημάτων και σκέψεων, με σκοπό να τα μοιραστώ με όλους εσάς, τους λάτρεις της «διαφορετικής γραφής».

Σας καλώ να βιώσουμε όλοι μαζί την ομορφιά και τη μαγεία μιας ποίησης ρεαλιστικής και γεννημένης στο σήμερα. Προτάσεων και λέξεων βγαλμένων μέσα από την ψυχή ενός προσώπου που καλείται και δεν «αποκαλείται». Μιας γραφής που δεν ακολουθεί καλλιτεχνικά ρεύματα και υποδείξεις των εκάστοτε τηλεοπτικών σκουπιδιών που κορδώνονται και αστράπτουν σαν τους αποκαλέσουν «ποιητές» οι κόλακες της σύγχρονής μας εποχής. Σας καλωσορίζω λοιπόν στον καινούριο ηλεκτρονικό μου χώρο και σας εύχομαι καλή ανάγνωση.

Το παρών blog θα συνεχίσει να λειτουργεί κανονικά έως έχει!
Περιμένω τα σχόλια, τις ιδέες και απόψεις σας, στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση, c.kellaris@gmail.com.

Φιλικά,
Χρήστος Κελλάρης